Niepełnosprawna Barcelona — część 2 (metro, pociąg i tramwaj)

387

To drugi wpis dotyczący poruszania się osób niepełnosprawnych po Barcelonie. Tym razem opowiem wam, jak taka osoba może korzystać z pozostałych środków komunikacji, czyli metra pociągu i tramwaju!

Na początek zacznijmy od poruszania się za pomocą Metra.

Metro

Ten najpopularniejszy środek transportu w Barcelonie, z którego tak chętnie korzystają turyści, dla niepełnosprawnych nie jest już tak wygodny jak wspominany we wcześniejszym wpisie Autobus. Często wagony metra są bardzo przepełnione i trudno osobie na wózku wejść/wyjść z wagonu. Ale od początku

Większość stacji metra ma windy, dzięki którym spokojnie dostaniemy się na interesujący nas peron. Niestety słowo większość zostało tu użyte całkowicie celowo, bowiem w Barcelonie są stacje gdzie takich wind, po prostu nie ma. Co wówczas? Wówczas jest problem, ale do niego wrócę za moment.

Kiedy dostaniemy się na wskazany peron, należy podejść do miejsca, gdzie zatrzyma się sam przód wagonu metra. Jest to bowiem miejsce specjalnie, przygotowane właśnie dla osób niepełnosprawnych. Są tam albo zamontowane specjalne rampy, albo peron jest podwyższony tak, aby dało się wjechać wózkiem do wagonu. Z tego też miejsca kierujący pociągiem metra widzi, że osoba niepełnosprawna wchodzi na pokład i poczeka aż się na nim znajdzie.

U nas pojawił się tu niewielki problem na jednej z bardziej obleganych stacji, czyli Pl. Espania. Okazało się bowiem że na przystanku czerwonej linii L1 (w stronę pl. Catalounya) rampy zostały zabrane przez obsługę dworca (być może z powodu planowanego remontu co nie zmienia faktu, że ich po prostu nie było) co spowodowało, że aby wejść do wagonu, trzeba by było wnieść wózek na wysokość ok …30 cm! Nie muszę chyba mówić, że w przypadku np. wózka elektrycznego i dorosłej osoby, która na nim siedzi, jest to właściwie niemożliwe!

My mieliśmy klasyczny wózek, a syn mógł również poruszać się o kulach, dzięki czemu udało się wejść na pokład, ale i tak nie było to proste! Tutaj trzeba koniecznie zaznaczyć, że kiedy tylko wjechaliśmy na peron, od razu pojawił się personel stacji (przez nikogo nie pytany, czy proszony) i zaproponował pomoc we wniesieniu wózka do wagonu metra — jako że w naszym przypadku daliśmy radę wejść sami, to problemu nie było.

W środku oczywiście pojawił się standardowy problem w miejscach, gdzie są turyści, czyli kompletny brak zrozumienia obowiązujących reguł. Bowiem w pierwszym wagonie są specjalne miejsca (z oparciem lub z obniżonymi barierkami), które są przeznaczone właśnie dla wózków. Tyle że jadący metrem turyście czasem nie rozumieli, że w przypadku gdy jedzie wózek, należy to miejsce po prostu opuścić. Dodatkowo ścisk nie ułatwiają podróży tym środkiem transportu.

Natomiast aby nie stresować się kwestią wyjścia z wagonu, na poręczach zamontowane są przyciski dla osób niepełnosprawnych, ich naciśnięcie informuje kierującego, o opuszczaniu pociągu przez inwalidę a dzięki temu może on poczekać, aż ten opuści pokład.

Generalnie jazda metrem nie należy do najprzyjemniejszych przeżyć i oceniam ją na 4,5 – 5 / 10

Tu dochodzimy to jeszcze jednego problemu, czyli wspomnianego wcześniej braku wind. Mieliśmy taką sytuację (na feralnej stacji pl. Espania), że chcieliśmy skorzystać z zielonej linii L3. Po wejściu na stację (jest ona dość sporych rozmiarów, odjeżdża z niej kilka linii czy to metra, czy kolei) dotarliśmy do miejsca, gdzie mieliśmy wybrać kierunek jazdy (czyli zejść na konkretny peron) i tu okazało się, że na perony dostać się można TYLKO I WYŁĄCZNIE schodami! A ich liczba jest naprawdę spora i zjechanie po nich wózkiem to DUŻY wyczyn! Piszę o tym, ponieważ NIGDZIE nie było informacji, że wózkiem nie damy radę dostać się na peron! Musieliśmy przejść przez bramki, przejść spory kawałek do stacji linii L3 i wybierając kierunek, okazało się, że dla wózka wejście na peron nie jest możliwe — na szczęście taka sytuacja zdarzyła się tylko 1 raz, ale wiem, że w Barcelonie kilka stacji niestety do dziś wygląda podobnie.

Dlaczego stacja Pl. Espania jest tak istotna, między innymi dlatego, że z tego miejsca odjeżdżają pociągi np. na wzgórze Montserrat!

Pociąg!

Wykorzystując sytuację, przejechaliśmy się też parokrotnie pociągami (zarówno S1/S2 jak i pociągami R) w obu przypadkach podróż odbywała się absolutnie bez problemu! Pociągi to środek transportu wykorzystywany głównie przez lokalsów dlatego z ustąpieniem miejsca nie było ŻADNYCH problemów. W pociągu jest określony wagon z wejściem dla niepełnosprawnych, który jest na wysokości peronu i można tam bez żadnego problemu wjechać wózkiem. W środku oczywiście są oparcia i pasy bezpieczeństwa, a dla dodatkowej wygody parę metrów obok znajduje się toaleta przystosowana dla osób niepełnosprawnych. Jazda pociągiem jest naprawdę miła. Na wszystkich stacjach, które odwiedziłem, nie było żadnego problemu z windami i dostaniem się na perony. Czy jest tak wszędzie — nie wiem, ale zakładam, że tak! (byliśmy zarówno na wybrzeżu — Calella, jak i pojechaliśmy bardziej w głąb kraju — Terrasa, Manresa)

Spokojnie mogę ocenić pociągi na 7-8/10

Tramwaj

Ostatnim środkiem transportu, który opiszę i którym również kilka razy podróżowaliśmy, był tramwaj! W Barcelonie jest 6 linii tramwajowych łączących obrzeża i przyległe miasta z centrum stolicy Katalonii. Ten środek transportu nie jest Bardzo popularny właśnie ze względu na jego oddalenie od ścisłego centrum i atrakcji turystycznych. Te kilka naszych przejazdów było naprawdę Bardzo sympatycznych, tramwaje są BARDZO przestronne, spokojnie znajdzie się tam miejsce na wózek (choć są takie specjalne uchwyty, to akurat one do umieszczenia tam wózka zbyt wygodne nie są). Niestety ze względu na ograniczoną sieć tramwajową ten środek komunikacji nie będzie zbyt popularny podczas zwiedzania miasta.

Tramwaje mógłbym ocenić nawet wyżej niż autobusy (właśnie ze względu na komfort podróżowania), ale ze względu na ograniczone możliwości i nierozbudowaną sieć moja ocena to 7/10

w kolejnym wpisie opowiem, jak wygląda kwestia restauracji, zakupów i ogólnego podejścia ludzi do osób niepełnosprawnych.